Ooit was het een van de mooiste en modernste bioscopen van Antwerpen, een plek waar galapremières van grote Hollywoodfilms talk-of-the-town waren. Nu is het een vervallen pand waar migranten uit de gehele wereld, al dan niet legaal, zijn komen wonen. Hoe is het ze hier vergaan en hoe is hun komst gevallen bij de mensen die er al hun hele leven wonen? Filmmaakster Klara Van Es brengt zonder opsmuk de verhalen van deze mensen in beeld.
Klara van Es die in 2010 debuteerde met het veelgeprezen Verdwaald in het Geheugenpaleis (een documentaire over mensen met Alzheimer), laat zonder vals sentiment zien hoe migranten in Europa hun levens weer trachten op te bouwen.
Dit zijn geen zielige mensen, maar mensen die onder lastige omstandigheden iets moois willen bereiken. Want lastig is het zeker, wat Van Es heel subtiel onderstreept met kleine tussenshots van bijvoorbeeld het lege trappenhuis en de vervallen, door televisieschotels gedomineerde gevel. Maar ze heeft ook oog voor de weemoed van de oude wijkbewoners door zo nu en dan archiefbeelden te laten zien van feestelijke filmpremières in de Ciné Rubens. De dingen veranderen, voor iedereen. En dat geeft heimwee en weemoed, getuige ook de sfeervolle soundtrack van jazzpianist en componist Jef Neve. Wie migreert staat voor een enorme opgave, maar altijd gloort wel ergens het uitzicht op betere tijden.